Dialogue for the couples

Dialogue: the Path to be happy couples

ADRIAN B SMITH, M.Afr

The most frequent and at the same time the most superficial I call the neutral level. It might equally be called the business level. We relate to people, not because they are this or that person but because of their roles, because they can provide us with out needs. Our only reason for relating to them is to achieve a task, as for instance, any communication we might have with the girl at the checkout of the Supermarket. This is the hai and bye relationship. Its a natural way of dialogue for the business relationship. It would not help the couples to come closer at any cost.

At the next level communication is at least between persons as persons, but it is still superficial. We might describe it as an exterior exchange. It is the sort of conversation that takes place at a party. This method wont fit for the couples because its a particular time of conversation. The dinning-room: It is a social exchange. We chat about the day’s news, the weather: all very safe topics because we give away nothing of ourselves or our feelings.

Among close friends a deeper or interior communication is possible. It is more personal. We are able to share opinions and feelings because trust has been established. We are getting to know the person and allowing her/him to get to know us rather than just to know about us. Although we are prepared to take some risks in exposing ourselves at this level, there are still some no-go areas. It is the beginning stage for the couple to have a confident enough to start a dialogue.

The next is the intimate or deepest level and this is only possible between a few very close friends. We give and receive as we are. We feel free to express our joy, our anger, our sorrow. We can weep with them and know they will think no less of us. We feel safe in their company to be our real selves. We do not have to pretend with them that we are other than we are. This is the most beneficial context for personal growth. Between people at this lever there is a deep communication in which few words are necessary. There is no embarrassment in long periods of silence. In this method would help the couples to express their feeling this would help them to grow better as the couples.

Finally, of course, there is the level of our communication with God in which nothing is hidden. It is the union of the core of my being with the core of God’s being.

Feeling expressed through dialogue

The most useful word for understanding human communication is ‘Dialogue’. When speaking on this subject I have often asked the audience what comes to mind when they hear that word. They come up with: conversation, Two people, Sharing, Discussion, Listening, Speech, Agreement, Acceptance. Nowhere have I found a better description that that in the Letter to the Ephesians: ‘Speaking the truth in love’ (Eph.4:15). But this needs a bit of unpacking.

In order to be authentic, one must be able to trust one’s interlocutors. This allows one to put away one’s masks. The one who knows that he / she is allowed to express his / her true sentiments, and, even more, is aware that his / her sentiments are accepted and respected, feels welcomed, understood and consoled.

Authenticity is the first condition for dialogue; the second is listening. For want of these conditions, many conversations do not reach beyond the level of parallel monologues without audience. When the persons in conversations are concerned with what they have to say rather than listening to the other, mutual understanding becomes difficult.

In dialogue, one has to be specific. It means to be concrete and to limit oneself to responding to what the other says or wants to say. Mixing up issues and dragging in matters unrelated to the point are illogical, dishonest and unproductive ways of dialoguing. Discuss directly and frankly all and only what the original theme of discussion requires.

In good communication, concrete replies, and not vague and evasive ones, are important. Since such replies may confront the inconsistencies and contradictions in the other, one should take care not to hurt the other. The best things said badly have only a bad effect. Confronting should not be done with a view to defeat, humiliate or even accuse the other. It should be an exercise of charity, to help the other to overcome a crisis, to correct a mistake, to have the right understanding or attitude, and to put him or her on the right track.

It is within our nature as human beings to seek truth. But truth (like goodness, love, beauty, life, reality, freedom, etc) is an absolute value, different from relative values such as civil laws, cultural traditions, the Highway Code, which change according to needs and circumstances. Absolute values possess an element of the divine and therefore they are beyond being fully comprehended by us. We can only deal with them partially, one aspect at a time. In the case of truth, we can handle it only in the form of truths, but even here we suffer from the limitations of our thought patterns, our way of reasoning, our past experiences, our education, our beliefs, etc. When we attempt to communicate our understanding of truths to others we are faced with even more limitations because we are dependent upon words. Among the barriers to pure communication are the changing value of words, the cultural experience and formal education of each person, their psychology, their loves, hates and fears as well as the level of relationship that exists between the communicators. Word are symbols of symbols and therefore twice removed from reality.

Speaking the truth ‘in love’ implies wishing for each other’s growth. This concerns the attitude, the willingness with which we enter into dialogue. We have to be prepared to accept others without any conditions, allowing them the freedom to be themselves. Accepting their gifts, their prejudices, their way of relating and communicating, their wounds, their failures and their masks, but always believing in their sincerity, their honesty, their desire for truth, their goodness. It means listening respectfully, leaving them the freedom and space ‘not to say’, avoiding interpreting, solving, judging, prying. A loving attitude to dialogue also means accepting myself and asking the other to accept me as someone different. It demands that I share who I am, not just at the level of ideas. It means sharing without any attempt to change the other or to win the other over to my point of view. It requires that I choose the appropriate language, gesture and moment. In this exchange I take a risk. It is a risk to be my real self, to lower my mask, to lose my feeling of superiority or inferiority. I risk feeling rejected, misunderstood. Above all, I risk hearing God speak to me through the other and allowing God to speak to the other through me.

GOD’S DIALOGUE OF SALVATION

Our mode must be the manner of God’s dialogue with us. Pope Paul VI wrote beautifully about this in his first encyclical letter, Ecclesiam suam, in 1964. The third part is all about dialogue, but numbers 70-77 are devoted to what he calls ‘The dialogue of Salvation’. He writes: ’The whole history of the salvation of humanity is one long varied dialogue, which marvelously begins with God and which he prolongs with men and women in so many different ways.’ Pope Paul then goes on to propose that God’s dialogue with us is the model for our dialogue with each other. It is not measured by results or by whether the other party deserves it; the dialogue of salvation is never imposed on us, nor are we forced to accept it. We are offered it with great delicacy. No one is excluded from it. As God takes the initiative, and indeed risk, in dialoguing with us, so we have to take the initiative and risk in opening dialogue with others.

FIVE FORMS OF DIALOGUES

In order to enter into Dialogue as a tool for community building we need some form in which to practice it. Here are five exercises that can be used in community. Each takes the group to a deeper lever so it is important that we only journey on to the next when we all feel comfortable with the present level.

SHARED PRAYER: This is something, which most religious have experienced, at least occasionally if it is not a regular community practice. Through it we enter into a new dimension of relationship with others because we reveal something of our inner selves. We do not gather to recite prayers but to pray from our hearts as we feel inspired. We share in this prayer as much by accepting the prayers of another as by praying aloud ourselves. We are allowing the Holy Spirit to speak to us through another person. It is active listening. The best example we have is in the way Jesus opened his heart to his Father in prayer during the Last Supper in the presence of his closest friends. In these sessions we can feel comfortable with periods of silence.

COMMUNICATION OF LIFE: There is so much around us that communicate death and negativity that this is an exercise in which we can be life-giving to one another. We share how each is experiencing life at this point in time: our joys, worries, sadnesses, encouragements. What we are sharing is the common fund of human experience that the community experiences right now. Our listening to each other is respectful, not judgmental. We do not enter into discussion, still less do we express a contrary view. It calls for trust in each other’s good will. And of course it presumes the confidentiality of the group: what is said goes not further than the group. In receiving this communication we are receiving these persons --- through their body language as well as through their words. The communication will become deeper as trust deepens and the community matures.

It is often good to launch this sharing around a particular theme or question. It might be as simple as: ‘How do you feel as a member of this community at this moment? (Note that any response that begins ‘I feel that……..’ is not the expression of a feeling but of a thought!) We receive people as they are: this is not a time for offering consolation or advice. Needless to say, plenty of time should be allowed for such sessions. Nothing is more cramping than pressure to finish before the clock strikes.

REVISION OF OUR WORK: Since we are people with a common apostolate this form of dialogue should not be infrequent. But nor is it to be confused with the regular house council at which the practicalities of the community are discussed. It matters not whether the whole group has the same apostolate or whether each member’s is different. There is a constant need to evaluate what we are doing: to take a fresh look at what we are achieving—or are not achieving! ---and ask why. Besides being an occasion for replanning it allows a clarification of and sharing upon the different visions that the group might hold. It makes room for the gifts and charisms of each. We have to ensure that the common good is our yard-stick for decisions. This demands that we each have the courage to give up personal whims and hobby-horses. A useful way of proceeding is to use the See Judge, Act method of the YCW.

REVISION OF OUR COMMUNITY LIFE: This is similar to the above except that it concerns the internal life of the group. How easy it is for each one and the whole group to get into a rut, despite the frequent changes of circumstances and personnel. But it is almost impossible for a community to exercise this level of dialogue unless members feel at home with the previous exercises. It calls for great delicacy and sensitivity. It provides a chance to deal with some of those hidden agendas.

MUTUAL SUPPORT AND ENCOURAGEMENT: This is the most difficult but the most fruitful lever of dialogue. It is not to be confused with fraternal or sororal correction which some of us were introduced to in the novitiate. That was given one-to-one and was usually negative. Here it is the community helping each individual to grow so that the community can become richer and more effective. The group challenges the individual members to recognize the gifts they do not realize or acknowledge they possess. Gifts and talents are given to each one for everyone’s benefit. This form of dialogue is undertaken only if each individual in the community is open to it. Otherwise it might wound and hurt, whereas it is meant to be healing and loving. We mostly only come to know ourselves through the eyes of others and only when the others have loving eyes and hearts.

A WAY OF LIFE

We have to face the fact that there are very few communities, which will achieve the deeper levels of dialogue, however desirable that may be. There are practical difficulties to be faced. There is the good will needed to agree on a time and rhythm for meetings: to give them a priority. There is the fact that religious communities are not composed of like-minded people who have chosen to live with each other. Few communities exist in the same composition for very long: there are comings and goings and each new arrival means a step back to pick up the new-comer. There can often be the one or two members who simply do not feel comfortable in taking part—for whatever reason. Their feelings too have to be respected. The presence of a reluctant participant can hold back the process and suppress true openness and trust. But not should we allow one person to block the way forward for the others by preventing their meeting for dialogue. We have always to decide: What is best for the common good? It is in the spirit of dialogue that we have to face these difficulties.

What I have offered here are techniques, particular ways forward. But in reality dialogue is not simply a technique or an exercise. It is an attitude of mind, a way of life. Without it, can we truthfully call our apostolic groups ‘communities’” in the Gospel sense of the word?

This could be applied to the couples to have a dialogue for their happy family living.

EXAMINING OUR PERFORMANCE

At the end of a dialogue session in community it is helpful for each participant to reflect upon the event with questions such as these:

Have I helped to create a climate in which dialogue can happen?

Have I listened to each person (not just to their words) with heart as well as ears

Can I distinguish between sharing knowledge, ideas, and sharing the truth of who I am?

Have I carried on a monologue or dominated the group?

If others dominate, do I love them enough to tell them? in the group? Alone? Speaking the truth in love).

Have I heard but not listened---been preparing what I wanted to say while others spoke?

Have I singled out anyone in the group, forcing that person to speak or to feel uncomfortable for not wanting to speak?

Am I aware that I can contribute positively to a group by active listening?

Have I deliberately not contributed when I could have? Why?

What other difficulties am I experiencing that could help the group?

Commitment & Responsibility

As a family has the commitment towards each other. It's not only to the family but also to the religious or sadhus, Gurus. When you have everything I commit myself otherwise I won't commit. This is not the case in our lives but what we have we can. In the family need to have the commitment as well as the responsibility. The women has the high rate of commitment & reposbility then men as the scientific study says. The are some blocks from people & family friends. There are difficulties to be

Solved:

1. Fear

2. Life is not beautiful

3. Money isn't important than life

4. Achievement is better than perfect

5. Money & happiness two different poles

6. You can't impress everyone

7. Success comes from ability

8. Don't let you past to control your present & future

9. Take risk

10. Stop worry

The industrialist look into the commitment of the workers and responsibility of the individual. The workers Keep growing in your commitment than you survive in your carrier.

Responsible person commit oneself for great achievements & successful in life.

மலரும் மண உறவு இயக்கம் - தமிழ் நாடு வார இறுதிப் பயிற்சி Worldwide Marriage Encounter Tamil Nadu Weekend notice

மலரும் மண உறவு இயக்கம் - தமிழ் நாடு

Worldwide Marriage Encounter Tamil Nadu

மணவாழ்வு மலர்ந்திட, மலரும் மண உறவு வார இறுதிப் பயிற்சி

‘நான் உங்களை அன்பு செய்தது போல’ கணவன் மனைவி அன்பு செய்து ஒருவருக்கொருவர் அன்புறவின் தினமும் மகிழ்வுடன் வாழ்ந்திட இந்த பயிற்சியானது உருவாக்கப்பட்டது. இன்றைய காலகட்டத்தில் உலக அளவிலும் தேசிய அளவிலும் குறிப்பாக தமிழ் நாட்டிலும் மிகவும் வெற்றிகரமாக இந்த பயிற்சியானது தம்பதியர்களுக்கு வளங்கப்பட்டு வருகிறது. கடவுளின் திட்டப்படி திருமண அருளடையாள உடன்படிக்கையில் கணவன் மனைவி நெருக்கமாக, பெறுப்பாக, மகிழ்வுடன் வாழ மண உறவு பயிற்சி அவசியமாகிறது.

மலரும் மண உறவு பயிற்சி திருமணமான தம்பதியர்களுக்காகவே உருவாக்கப்பட்டது. எடுத்துக்காட்டான தம்பதியர்களாக வாழவும், தங்களுடைய திருமண வாழ்வை சுய ஆய்வு செய்து பார்க்கவும், தங்கள் கருத்துக்களையும், எதிர்பார்ப்புகளையும், அன்பையும், பாசத்தையும் உணர்வுகளையும் உரையாடல் வழியாக பகிர்ந்து கொள்ளவும், தங்களுக்குள்ள தொடர்பினை சீர்படுத்தி வளப்படுத்திட தங்களுடைய ஏமாற்றம், விரக்தி, ஏக்கம் இவற்றை மனம் திறந்து தயக்கமின்றி பகிர்ந்து கொள்ளவும் செவிமடுத்து அன்புறவை ஏற்படுத்தவும், துணையோடு நேரத்தை செலவிடவும் இந்த பயிற்சி உதவியாக இருக்கும். ஒவ்வொரு திருமணத்திற்கும் இதுபோன்ற ஒரு பயிற்சி அவசியமாக இருக்கிறது. தங்களின் ஆளுமை தன்மைகளைக் கண்டறிந்து அதன்படி செயல் படவும் தேவையற்றதை விலக்கி தம்பதியர்களின் இல்வாழ்க்கையை மேம்படுத்தவும் உதவுகிறது. தங்கள் உணர்வுகளை புரிந்து, பகிர்ந்து கொண்டு வாழ்வை வளமாக்க செய்கிறது.

மலரும மண உறவு பயிற்சி தம்பதியர்களுடைய தனிமைக்கு மதிப்பு கொடுக்கிறது. பயிற்சியானது தம்பதியினர் ஒருவருக்கொருவர் முழுமையாக அக்கறைக் கொள்ளும் வகையில் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இப்பயிற்சியானது தம்பதியினராலும், குருவானராலும் வழங்கப்படுகிறது. தம்பதியர் தங்களுடைய திருமண அன்பில் மேலும் வழுபெறவும் உதவிகிறது.

o உங்கள் திருமண வாழ்வில் மகிழ்வையும் அன்பையும் ஆழப்படுத் விரும்புகிறீர்களா?

o உங்கள் திருமண வாழ்வில் அன்பு உரையாடல் ஏற்படுத்த விரும்புகின்றீர்களா?

o உங்கள் திருமண உடன்படிக்கையை நிணைவு கூர்ந்து, நெருக்கம், உணர்வு,

அன்பு இவற்றை புதுப்பிக்க விரும்புகின்றீர்களா?

பயிற்சி பங்கு பெற அழைப்பு

- திருமணமான தம்பதியர்கள் தங்கள் அன்பைப் புதுப்பித்துக்கொள்ள ஆர்வமுள்ளவர்கள்

- ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு மேல் திருமணமான தம்பதியர்கள்

- குருவானவுகளும்- துறவரத்தாறும் இதில் கலந்து கொள்ளலாம் - குருத்துவ வாழ்வை மேம்படுத்திக் கொள்ளவும், அழைத்தலை ஆழப்படுத்தவும் உதவும்.

வாழ்க்கைத் துணையோடு வளமாக, மகிழ்ச்சியாக வாழ விரும்பும் தம்பதியர்கள் இதில் பங்கேற்றால் தங்களின் திருமண வாழ்வு மேலும் சிறப்பானதாக்க உங்களுக்கு அமையும்.

தமிழ்நாடு மலரும் மண உறவு இயக்கம் உங்களை இப்பயிற்சிக்கு தம்பதியர்களாக உங்களை வார இறுதி பயிற்சிக்கு அழைக்கிறது.

பயிற்சி சனிக்கிழமை காலை 7: 00 மணி தொடங்கி ஞாயிறு மாலை 5:00 மணிக்கு நிறைவு பெறும்

உங்கள் பங்குகளிலும் மலரும் மண உறவு பயிற்சியானது நடத்தப்படும்

தமிழ்நாடு மண உறவு இயக்கம்

அருட்பணி. அருள்குமார் ச.ச 84898 91394 National Ecclesial Team

Oliver & Annie National Ecclesial team couple

விலை உயர்ந்ததை அன்பானவர்களுக்கு கொடுக்க முன்வருதல்

Just Avoid sin or prevent sin because Don Bosco hatred the Sins

Don Bosco Hatred for Sin

"Raise all the Rumpus you want, run and jump, just avoid sin" and when it is a matter of preventing sin let nothing stand in your way. prevent sin at any cost (BM VI, 489 ) When I see God offended I can't hold back even against any army" There were the famous exhortations given by Don Bosco to his boys to prevent sin. For him the only aim of his life was salvation of souls. so he had farmed the boys from the beginning because the dream that he had, the Lord instructed him about the ugliness of sin. which he kept and put into practiced till the very end of his life and he helped the boys to overcome from the sin/evil. He had special grace and gift from God to know the sins of the boys.

Don Bosco had special eye on the boys by present in them and constant loving supervision moreover the frequent sacraments to avoid the sins. whenever a seroius fault was committed, it distressed him more than any personal misfortune. In deepest sorrow he would say the transgressor, why do you treat God so meanly when he loves us so must sometime he was in tears. Both in private and in public, his words aimed at instilling a genuine horror of sin in his hearers. A testimony of father Felix Raviglio says, he had such a profound horror of sin that in the eleven years I lived with him I never saw him deliberately commit a venial sin"

Don Bosco being the confessor and spiritual director of his boys Don Bosco knew the state of his boys conscience. Many times it was revealed to him by God through dreams. For instance one night Don Bosco dreamed of a boy whose heart was being eaten by worms, which he tried to pluck them out. Don Bosco pain no attention to the dream. when the dream repeated for second time he was sure that the Lord had some special grace in store of this boy, whose conscience must have been badly muddled. he kept an eye on him. one day he asked the boy would you do me a favor? sure if i can you can if you want to what is it? will you really do it? yes I will tell me . have you ever kept anything back in confession? he was about to deny it but immediately Don Bosco added why don't you confess this and that? He glanced at Don Bosco and burst into tears. It's true, he said, It's years since I have wanted to confess that, but I am too scared. Don Bosco comforted him and told him how he could make his peace with God. on April 18th 1868 Don Lemoyne wrote a letter to his boys at Lanzo in which he gave the message of Don Bosco Give up sin, save your souls, if I were to know that even one of you were to be lost salvation is my sole thought, my sole desire my sole worry. All I want is to make good Christians out of you and help you to reach heaven.

Don Bosco Supernatural Person

Don Bosco Supernatural Person

Don Bosco was nine, God gives him a task and provides him with a teacher. We are told it was a dream but dreams normally can be divide into three groups like

1. dreams that are a result of bad digestion

2. dreams that are wish fulfillment, expression of insecurity and inhibited drives

3. dreams that are visions.

the first two categories of dreams never solve a problem, provide a solution, point out the way or express the future. our own experience bears witness to it. None of our dreams has ever brought us ansers to our questions. they only echoad our problems. but his first dream was a project for life with a clear goal and a way, the method, and means traced out, and a guide given. This was indeed a visions and that at the age of 9.

In this same line of reflection could any one deny the presence of supernatural in dreams like in the dream of Rose Pergola bringing about the importance of mortification in the year 1847. the dream of two columns in the sea, concerning the church's battle against adversaries in 1862. the dream of the deadly nooses, in the year 1869 stressing the importance of confession. the dream of ten diamonds - the divine revelations of how the congregation ought to be and many others.

Don Bosco used to say, "Every brick in the Basilica of Mary Help of Christians speaks of a miracle worked by our Blessed mother" Three are numerous of these and to start with-- it was 1883 Dec 1st an article appeared by arras, wherein one reads, "Among all the graces received by the people through the intercession of our lady the most outstanding ones are evidently, the ones worked by God in the favor of one of his beloved Don Bosco.

In the year 1885 9th of April Don Bosco was in the Novitiate House in France. A paralyzed man was brought to him. he was miraculously cured and was seen walking out leaning on his stick. Don Bosco Told his secretary don Vigletti, I could have also told lot of talking. Here one sees that the miraculous was at the beck and call of divine providence. Here God works not only a miracle but also through Don Bosco.

In 1886 at Varazze a rustic farmer with his arm in sling, approached Don Bosco asking for a cure. Don Bosoc turning to him said Which arm the poor man was confused which arm needed the cure. he felt ok in both his arms. here one sees a miracle as part of a joke proving that the supernatural was the ordinary in the life of Don Bsoco.

In the year 1938, certain sis. Celestina superior general of the Eucharistic sisters in a written statement to Do. Ricaldone said our founder sis . Maria christian, before founding our society, wanted to consult St. John Bosco about her vocation. finding Don Bosco 23rd of May 1887 n ta meeting of cooperates, she could just kiss the hand of the saint and before she could just kiss the band of the saint and before she could put across a word to him about her founding a congregation Don Bosco said to her Christina, you have asked for a sigh from our lady about your vocation, well our lady will answer through me. I ll explain to you later . And she did go to the saint to get all the needed explanations, and before she took leave, Don Bosco said you will come again once more to see me, but i will not be able to bless you at that time. Actually sis. Christina arrived in Turin once again to meet Don Bosco on the 1st of Feb 1888, to her great surprise she found Don Bosco in the coffin, then she remembered the words of Don Bosco. This we can call it as a prophecy to as the supernatural present or absent in the life of even on his death bed.

In 1887 Boy was bitten by a dog parents of that lad fearing the dog to be mad one took the gut to Turin for anti-rabies treatment. The doctor told them that they must verify whether the dog was mad or not. Unfortunately the dog could not be traced, the boy was brought to Don Bosco. He told the parents to begin a novena to Mary help of Christian and asked the boy to make his confession and communion. he said if these are done there is no need of any treatment. the boy will return. The boy was recovered fast and we concluded that there is a supernatural power. we could see the god's presence in Don Bosco.

Don Boscos' supernatural gifts we can add on because he was filled with divine grace. He has gifts like working miracles, reading the conscience of people, seeing in vision, prophesying etc. God blessed Don Bosco with special gifts as supernatural person.

Love is at the Service of Others - think the term of couples

Love is at the Service of Others

"You shall love your neighbor as yourself" ( Lk 19:18)

We say,“I love this person.”It means I see him or her with the eyes of God, who gives us everything for our happiness. This helps me more to find ways to help the outcast in the society. Love helps others and is ever ready to do anything for others. In this way,thecouples promise love everyday by the simple gesture of doing good to one another without hurting.

The sacrament of marriage is intended “to perfect the couple’s Love” as scripture says, “Even if I have faith, so as to remove mountains but have not love, I am nothing.”Love must be the first priority for the couples. Love is experienced and nurtured in the daily life of the couple and their children. It is helpful to thrust more deeply the meaning of this Pauline text (1 Cor15:4-7) and its relevance to the concrete situation of every family. God’s love is proclaimed through conjugal love and through their children.The family extendsits love for the neighbors around.Love shows compassion and acceptance. It welcomes people as they are.Sometimes people act differently because they need love.The family welcomes and reaches out to others, especially the poor and the neglected where they can share their love.

Jesus asks us to share our love towards the neighbor who is in need. Is it possible for us to extend our hands to help needypeople?Jesus asks us not to decide who is close enough to be our neighbour, but rather we ourselves become neighbours to all. Pope Francis says in the encyclical FratelliTutti:The Parable of Good Samaritan shows the best example to share the love for neighbours (Lk 10:25-37). Love does not care where the wounded brother comes from.Because it is love that breaks the chains that isolate and separate us, building bridges; love that allows us to build a big family where we all can feel at home. Love that smacks of compassion and dignity.Love does not care whether a brother or sister in need comes from one place or another. St. Ignatius of Loyolasaid that Love is shown more by deeds than by words. It thus shows its fruitfulness and allows as to experience the happiness of giving.It manifests the nobility and grandeur of spending ourselves unstintingly, without asking tobe repaid. Ultimately, love ispurely for the pleasure of giving and serving.

I would like to narrate what happened during this pandemic to the migrant workers. The epidemic made the migrant workers to beg food for their survival because the companies shut the doors of canteens and there is no more service to them. They were looking forward for the companies to help but that never happened.When we came to know about their situation, we support them by providing food and food grains as package for cooking.We also arrangedtransportation for them to reach their hometown. In this way, we can share love towards the needy people and care for our own brothers and sisters. Love is shown to neighbors in such acts of random kindness and thoughtfulness.

The modern era has givena lot of space for the couple wherein they can free themselves from the marriage bond and enjoy individual life.This questions the promise that was made on the wedding day. Though there are misunderstanding between couples, they can come together for a dialogue.It showsthat there is love binding them together in spite of all inabilities. People may hate you, but there is good in them that help us to love them. Above all, they are images of God.The scripture says, “Love one another as I have loved you.” We must love ourselves first, thenwe can to extend it to others. “Let each of you look not only to his own intentions, but also to the intentions of others” (Phil 2:4).

How can we help the couplesto understand their love for each other? Howcould they share their love towards the neighbors or the needy people?

Can we take care of the people in need love and show care for each other?

Will we bend down to touch and heal the wounds of others? Will we bend down to shoulder each other?

Fr. Arulkumar SDB

Regional Ecclesial Team Tamil Nadu

Worldwide Marriage Encounter

st Francis Xavier feast

https://youtu.be/rb-pIkdOJUU

தம்பதியர்களிடையே உரையாடல் மலரும் மண உறவு பயிற்சி

தம்பதியர்களிடையே உரையாடல்

மலரும் மண உறவு பயிற்சி

தமிழ்நாடு மண்டல ஒருங்கிணைப்பாளர்

அருட்பணி. அருள் குமார் ச.ச

உரையாடல்

உரையாடல் என்பது தம்பதியர்களிடையே நடக்கக் கூடிய பரிமாற்ற நிகழ்வு இது தினந்தோரும் நடக்கக்கூடிய நிகழ்வுதான் எனினும், கருத்துக்களை பகிர்தலும் பெற்றுக்கொள்ளுதளும் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றது. இதில் சரிசமமாக பகிர்தல் நடைபெறவேண்டும். இல்லையேல் தம்பதியர்களிடையே உறவு விரிசல் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது. இந்த உரையாடல் அறிவு பூர்வமானதாக, சிந்திக்கக் கூடிய உரையாடலாக இல்லாமல் இருந்தால் அந்த உரையாடல் உணர்வுகள் கொண்ட உரையாடலுக்கு கொண்டு சேர்க்கின்றது.

உணர்வுபூர்வமான உரையாடல்

உரையாடல்கள் என்று பார்த்தால் சாதாரண உரையாடல், உள்ளார்ந்த உரையாடல், உணர்வுபூர்வமான உரையாடல் என்று வகைப்படுத்தலாம். ஆனால் தம்பதியர்களிடையே உள்ள உரையாடல் உணர்வுமிக்கதாக இருக்கவேண்டும். இந்த உரையாடலை தினந்தோறும் செய்ய வேண்டும். ஏன் இந்த உரையாடல் என்றால்? உணர்வுபூர்வமான உரையாடல் திறந்த மனதுடன் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தவும் ஒருவர் ஒருவரை முழுவதுமாக அறிந்து கொள்ளவும் மேலும் எளிதாக பழகுவதற்கும், மகிழ்வுடன் வாழவும், உற்சகத்துடனும், துடிப்புடனும் இல்வாழ்வில் இருக்கவும் இந்த உரையாடல் தம்பதியர்களுக்கு உதவுகின்றது.

தம்பதியர்களின் தனிப்பட்ட சிந்தனைகள் என்ன இருக்கின்றது என்பதனை அறியவும் அதனை எடுத்துச்சொல்ல துணையை அனுமதிப்பது பற்றியும் மேலும் இருவரும் எப்படி புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று ஆழமான சிந்தனை தாகம் கொண்டிருக்க வேண்டும். இதிலே தான் நம்பிக்கை பிறக்கின்றது. அப்போது திறந்த மனதுடன் உரையாட துணையினுடைய உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிக்கக் கூடியதாக உரையாடல் அமைகின்றது.

உணர்வுபூர்வமான உரையாட தூண்டுதல் அளித்தல்: உணர்வுகளை பகிரும்போதுதான் தம்பதியர்கள் உள்ளத்தின் ஆழத்திற்கு செல்கின்றார்கள். இதில்தான் உரையாடல் வளமுள்ளதாக அமைகின்றது. சில நேரங்களில் உரையாடலின் போது எதிர்பாராத உணர்வுகள் வெளிப்படும் அதனை முறைப்படுத்தி உறவு வாழ்விற்கும அன்பு வாழ்விற்கும் உதவும் எனில் அதனை வெளிப்படுத்துதல் தம்பதியர்களிடையே நெருக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. நல்ல உணர்வுகள் தம்பதியர்களுக்கு ஊக்கத்தையும் ஆக்கத்தையும தரக்கூடியதாக அமைகின்றது. இதனை பகிர தூண்டுதல் மிக அவசியமாகிறது.

உரையாடலின் பலன்கள் என்ன என்பதை பற்றி பார்த்தால். உறவை புதுப்பிக்கவும், உறவு வாழ்வுக்கு உயிரோட்டம் கொடுக்கவும், மண வாழ்வில் நெருக்கமடையவும் பயனுள்ளதாக அமைவதுமட்டுமல்லாமல், தம்பதியர்களின் வாழ்வில் மகிழ்ச்சி அமைதி புரிதல் அன்பு பகிர்தல் அதிகமாகின்றது.

திருதந்தை பிரான்சிஸ் அவர்கள் அன்பின் மகிழ்ச்சி என்ற திருத்தூதுரையிலே தம்பதியர்களின் உரையாடலின் அவசியத்தைப் பற்றி 136-141 உள்ள பத்திகளில் குறிப்பிடுகின்றார். உரையாடலில் அன்பை அனுபவிக்க உணர அதனை வெளிப்படுத்தி பேனிக்காப்பதற்கும் உதவுகிறது உரையாடல் வார்த்தை பரிமாற்றம் மட்டுமல்ல உடல் மொழி உள்ளமொழி தேவை என்பதை உரைக்கின்றார், உரையாடல் நிகழ்த்த தகுந்த நேர்த்தியான நேரத்தை தேர்ந்தொடுத்து உரையாடல் செய்ய வேண்டும் என்பதை அறிவுறுத்துகின்றார்.

உரையாடலிலே கவனமாக கேட்க வேண்டும், செவிகொடுக்க வேண்டும் மேலும் கவனச்சிதறல்கள் இருக்கக்கூடாது என்கிறார். தம்பதியர்களிடையே என் குறலை கேட்பதற்கு ஒருவர் இருக்கின்றார் என்ற நம்பிக்கை உறுதி தருகின்ற வகையில் கேட்டல் மிகவும் அவசியமாகிறது. கேட்கும் போது இடையே பேசாமல் அமைதிகாத்து அவர்கள் பேசுவதை கேட்டு அவர்களுடைய கருத்தை மாற்ற முயலாமல் கேட்பது அவசியம் என்கிறார்.

பிரச்சனைகளை முன் வைத்து உரையாடுவதை தவிர்த்தல்

உரையாடலில் பிரச்சனைகளை முன் வைத்தது உரையாடுவது அல்லது விவாதிப்பதை தவிற்பது நலம் பயக்கும். தம்பதியர்களுக்கு பயன் தரக்கூடிய மகிழ்வான நிகழ்வுகளை உரையாடலில் கொண்டுவந்து பேசுவது சிறந்த உரையாடலாக உறவை வழர்க்கக்கூடியதாக அமையும். வாழ்வை பற்றிய நேர்மறை எண்ணங்களை உரையாடலில் நிகழ்த்துவது அதிக பலன் தரக்கூடியதாக தம்பதியர்களுக்கு உதவும்.

உரையாடலில் தடைகளை நீக்க

உரையாடலில் வரும் தடைகளை நீக்க அல்லது தேக்கத்தை நீக்க நாம் முன் வரவேண்டும். இந்த குறுக்கீடு நிகழ்வுகள் உரையாடலை வேறு திசைக்கு திருப்பி எதிர்மறையான உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த முயலும் இதற்கு இந்த தடைகளை தகற்க நுண் திறமை தேவைப்படுகின்றது. தம்பதியர்கள் கசப்புணர்வுகளை களைந்தும் காயப்படுத்துகின்ற வார்த்தைகளை தவிற்த்தும் புத்துணர்வு ஊட்டுகின்ற வகையிலே வார்த்தைகளை கையாள வேண்டும். அப்போது தான் அன்பு செய்கிறவர்கள் என்ன சொல்ல வருகின்றார்கள் என்பதை அனுபவித்து உணர்வுபூர்வமாக உணரமுடியம். தம்பதியர்கள் ஒருவருக்கொருவர் நன்கு புரிந்து கொள்ள வாய்ப்பாக அமைகின்றது.

இதிலே தம்பதியர்கள் கேள்விகளை கேட்டள், கண்களை நேராகப் பார்த்து தொடர்பு கொள்ளுதல், உடலளவில் உடனிருத்தல், கவனிப்பதற்கான அக்கறையை வெளிப்டுத்துதல், ஆழமான நெருக்கத்தைது தேர்ந்தெடுதத்தல், தனிமையான இடத்தை தேர்வுசெய்தல் முக்கிய பங்க வகிக்கின்றது.

தினசரி உரையாடல் பத்து - பத்து: தினசரி உரையாடலில் மலரும் மண உறவு பயிற்சியில் 10-10 முக்கியத்துவம் வகிக்கின்றது.

WEDS

W - Write எழுதுதல்

E - Exchange பரிமாற்றம்

D - Dialogue உரையாடல்

S - Select the question கேள்வியை தேர்ந்தெடுத்தல்

துணையின் உள்ளார்ந்த வளமையை அறிந்து கொள்ள. வாசித்தல் சிந்தித்தல் உரையாடுதல் இது சிறப்பாக உதவும் மேலும் நம்மை சுற்றி உள்ளவர்களை திறந்த மனதுடன் உரையாடல் வழியாக தான் பேணி வளர்க்க முடியும். உரையாடலில் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துவது முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றது.

எழுதுதல்: தம்பதியர்கள் தங்கள் காதல் கடிதங்களை தங்களுடைய துணைக்கு எழுதும்போது கவணிக்க வேண்டியது. செல்லப் பெயரிட்டு அன்புடன் எழுதக்கூடிய காதல் கடிதம். இது விவாத கடிதம் இல்லை என்பதை மனதில் கொள்ள வேண்டும் அதுமட்டுமல்ல கசப்பான நிகழ்வுகளை தவிற்ப்பது நல்லது. இக்கடிதம் உணர்வுகளந்த அன்பு கடிதமாக இருக்க வேண்டும் இதன் மூலம் உங்கள் துணையை எவ்வளவுக்கு அதிகமாக அன்பு செய்கின்றீர்கள் என்பதனை உங்கள் துணை உங்களை அறிந்து கொள்ள உதவுகிறது அன்பு வாழ்விற்கு ஆணிவேறாக அமைகின்றது. எழுதுதல் பத்து நிமிடம் மட்டுமே போதுமானது.

பரிமாற்றம் செய்தல்: எழுதிய அன்புக்கடிதத்தை தம்பதியர்கள் பரிமாற்றம் செய்து கொள்ள வேண்டும். இதில் மனைவி எழுதியதை கணவனிடமும், கணவன் எழுதியதை மனைவிடமும் கொடுத்தல் அவசியம் அதன் பிறகு அமைதியான முறையில் தன் துணை என்ன காதல் கடிதம் எழுதியிருக்கின்றார்கள் என்பதை வாசிக்க வேண்டும். தங்கள் துணை எழுதியது உண்மைதான என்று உணரமுடிகின்றதா? என்று உங்கள் உணர்வுகளை வைத்து பாருங்கள் அது உங்களுக்கு ஏற்றதாக அமைகிறது என்றால் உங்கள் துணை உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தியது சரியானதே என்று ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள்.

உரையாடல்: இப்போது நீங்கள் எழுதிய காதல் கடிதத்தை துணையிடம் பகிருங்கள் கணவன் ஐந்து நிமிடமும் மனைவி ஐந்து நிமிடமும் பகிர்தல் அவசியம். இதிலே தம்பதியர்கள் தங்களின் காதல் கடிதத்தில் உள்ள ஓர் ஆழமான உணர்வைத் தேர்ந்தெடுத்து, ஒருவரையொருவர் பார்த்து அந்த உணர்வைப்பற்றி உரையாடலை பகிரலாம். உரையாடலில் உடல் மொழியையும் பார்க்கவேண்டும். உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தும் விதம் உடல் மொழியில் அதிகம் வெளிப்படுத்தப்படுகின்றது. இது தன் துணையை உணர்வுபூர்வமாக புரிந்து கொள்ள உதவுகிறது.

கேள்வியை தேர்ந்தெடுத்தல்: அடுத்த உரையாடலுக்கான தலைப்பைத் தெரிவு செய்தல் முக்கியம் எனவே உங்களுக்கு தற்சமயம் பொருத்தமாக உள்ள ஒரு தலைப்பைத் தெரிவு செய்யுங்கள் அது உதவியாக இருக்கும். நீங்கள் உரையாடலுக்கு எடுத்துக் கொள்ளும் தலைப்புகளில் கடவுள், பாலுணர்வு, நிதிநிலைமை, உடைமைகள், குழந்தைகள், உறவிணர்கள், உத்தியோகம், இவற்றை கொண்டிருக்க வேண்டும். மற்ற ஏற்ற தலைப்புகளையும் விணாக்களையும் தேர்வு செய்து உரையாடுவது ஏதுவாக அமையும்.

நிலையை மதிப்பீடு செய்தல்

உரையாடலில் உணர்வு நிலையை மதிப்பீடு செய்தல் அதற்குண்டான விளக்குகள் குறியீட்டையே அல்லது எண்களை வைத்து மதிப்பீடு கொடுத்தல் தம்பதியரின் உணர்வு நிலை எந்த நிலையில் இருக்கன்றார்கள் என்பதை வண்ணங்களினாலும், எண்கள் மூலம் வெளிப்படுத்துதல் உணர்வினுடைய ஆழநிலையை வெளிப்படுத்துகிறது.

உரையாடல் கட்டமைப்பு - WEDS

உரையாடல் கட்டமைப்பு தம்பதியர்கள் என்ன எதிர்பார்க்கின்றார்கள் என்பதனை எழுத்து மூலமாக எழுதி விவரிக்கலாம். தம்பதியர்கள் பற்றிய ஒரு வினா எடுத்து அதனை காதல் கடிதமாக ஒருவருக்கொருவர் எழுதுதல். இதை எழுதுவதற்கு தம்பதியர்கள் தனித்தனியாக சென்று எழுதுவது அதிக பயன் கொடுக்கக்கூடியதாக அமையும். இதில் தனியாக எழுதும் பொழுது கவனச்சிதரல்கள் ஏற்பட வாய்ப்பில்லை எனலாம். தேர்ந்தொடுக்கப்பட்ட வினாக்கு உரிய கடிதத்தை உணர்வுபூர்வமாக எழுத முற்படவேண்டும். அந்த உணர்வை அதிகமாக விவரித்து எழுதுதல் அதிக பலனைக் கொடுக்கும். எழுதி முடித்த பிறகு அவர்கள் தனிமையிலே கடிதத்தை பரிமாற்றிக் கொள்கின்றார்கள். அதனை வாசிக்கும் போது துணையினுடைய உணர்வுபூர்வமான வரிகள் உள்ளுணர்வை தூண்ட கூடியதாக இருக்க வேண்டும். இந்த உணர்வுகள் ஏற்கக்கூடிய உணர்வாக துணையினுடைய உணரப்படவேண்டும்.

அருட்பணி. அருள் குமார் ச.ச

அகில உலக மலரும் மண உறவு இயக்கம் தமிழ்நாடு

Eco concern and protect the nature : slogans in Tamil

UWm Y[olúTôm

UûZ ùTñúYôm

ãtñlé\jûR TôçLôlúTôm

ãLôRôWôUôn YôrúYôm

CVtûLûV TôçLôlúTôm

CÉûUVôn YôrúYôm

Cuû\V UûZ¨o

Sôû[V á¼¨o

LôåLû[ TôçLôlúTôm

ãtñfÑZûX TôçLôlúTôm

á¼úTôm á¼úTôm

ÕV¨ûWd á¼lúTôm

SåúYôm SôåúYôm

UWeLû[ SåúYôm

LôlúTôm LôlúTôm

CVtûL Y[m LôlúTôm

TôçLôlúTôm TôçLôlúTôm

LôåLû[ TôçLôlúTôm

UWm Y[olúTôm UWm Y[olúTôm

®hådùLôì UWm Y[olúTôm

RÅolúTôm RÅolúTôm

À[ôv¼d TVuTåjçYûR RÅolúTôm

JÆlúTôm JÆlúTôm

ãtñé\m UôãTåRûX JÆlúTôm

UWm Y[olúTôm

UûZ ùTñúYôm

TVuTåjçúYôm TVuTåjçúYôm

álûTjùRôh¼ûV TVuTåjçúYôm

ãtñlé\jûR TôçLôlúTôm

ãLôRôWUôn YôrúYôm

áû\lúTôm áû\lúTôm

Lôtñ UôãTåRûX áû\lúTôm